Πριν μερικά χρόνια κυνηγούσα τα χρήματα και τη στρεβλή τη γνώση. Αυτή που φέρνει θέσεις, εξουσία και άλλα χρήματα. Σήμερα συνειδητοποιώ πως σαν κουρντισμένο, έξυπνα προγραμματισμένο ρομποτάκι, έπαιζα το παιχνίδι της παγκόσμιας εξουσίας.
Όχι. Δεν πιστεύω στις συνομωσίες. Κανένας δεν έφτιαξε το μέλλον για μένα. Μόνος μου το έφτιαξα. Κάποιοι πιο πονηροί από μένα, το εκμεταλλεύτηκαν. Ναι. Πάτησαν πάνω στις αδυναμίες μου, έγιναν πλουσιότεροι, δυνατότεροι. Άρχισαν να με κινούν σαν μαριονέτα.
Όταν το κατάλαβα ένοιωσα μίσος θανάτου γι αυτούς. Σύντομα κατάλαβα ότι απλά ήταν πιο πετυχημένοι, σε αυτό που κάναμε όλοι μαζί. Αναρωτήθηκα. Μήπως αν δεν ήμουν τόσο λαίμαργος, μερικά παιδιά, κάπου στον κόσμο, θα ζούσαν ακόμα;.
Δεν ήθελα ποτέ να ζήσω στη χλιδή. Ήθελα να έχω αποδοχή, υγεία, τροφή, έρωτα και πρόσβαση στη γνώση.
Με αυτή τη σειρά, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο. Τη πείνα την αντέχω πιο εύκολα από τη περιφρόνηση ή την απόρριψη των ανθρώπων που θεωρώ σημαντικούς. Είμαι σαν τους περισσότερους νομίζω.
Η κρίση μου έδωσε την ευκαιρία να δω γύρω μου. Φρέναρε το τρέξιμο μου. Και τώρα που σταμάτησα να τρέχω, αναρωτήθηκα που πάω. Τι διαπίστωσα;
Πρώτο, δεν μου αρέσει ο προορισμός.
Δεύτερο, το ταξίδι δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο. Στη μανία μου να φτάσω πρώτος, πρόδωσα τις περισσότερες από τις αρχές μου. Γύρω μου βλέπω μόνο ασχήμια. Το χειρότερο; Την βλέπουν τα παιδιά μου.
Πιστεύω στην κρίση. Πιστεύω ότι θα οξύνει κι άλλο τα ανακλαστικά μου, τη σκέψη μου. Θα ξεσκονίσει τις αρχές μου.
Σε λίγο όσοι δεν νιώθουν σαν κι εμένα, θα είναι ή βολεμένοι ή ηλίθιοι. Σε κάθε περίπτωση θα είναι οι λίγοι. Και τότε θ αλλάξουμε όλοι μαζί. Θα φτιάξουμε από την αρχή την κοινωνία των ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Θα καταλάβουμε πως η κρίση είναι πρώτ΄ απ΄ όλα κοινωνική. Κρίση Αρχών, Αξιών, Αρετής, Σκέψης.
«Αν η αρετή κι ο ελεύθερος νόμος ως άγια χρήματα
ειλικρινώς λατρεύονται
τότε καθώς ο παράδεισος, δίδει η γη τα ρόδα
και τότε η ζωή δεν είναι παρά προοίμιο αθανασίας»
Ανδρέας Κάλβος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου