ΓΑΠ – ΓΑΠ. Ο ΡΑΝ-ΤΑΝ-ΠΛΑΝ ΑΓΡΙΕΨΕ…

ΓΑΠ –ΓΑΠ. Τρέμετε Ευρωπαίοι… Θα σας παρατήσουμε και θα πάμε με την Κίνα, τη Ρωσία, τις Ινδίες, μη σου πω και το Μπαγκλαντές. Να μάθετε... (Τάδε Έφη ΓΑΠ στις 22/12 στη Βουλή και τώρα που αγρίεψε θα τον λέμε ΓΑΠ-ΓΑΠ).

Παναγιά μου φώναξα!. Κάθε τέτοια εποχή τον πιάνει;. Πέρσι τέτοιο καιρό έτρεχε παντού και έλεγε: φαλιρίσαμε, πέσαμε έξω, είμαστε ανίκανοι, διεφθαρμένοι, έχουμε και καρκίνο και θα πεθάνουμε,  αλλά δανείστε μας τώρα, γιατί είμαστε καλά παιδιά και το λέμε.

ΓΑΠ – ΓΑΠ. Την πάτησα όμως γιατί η Γερμανία, η ίδια χώρα που διαλούσε σε χρόνο dt την Ευρώπη πριν κάμποσα χρόνια, υπογράφοντας μόνη της την αναγνώριση της Κροατίας (μήπως ξεχάσατε;), που αναλάμβανε το απίστευτο οικονομικό κόστος της ένωσης  των δύο Γερμανιών, ναι αυτή, κώλωσε...

Μάλιστα κύριοι μη γελάτε. Πήρε η Άγγελα αμέσως τον Τσέχο πρωθυπουργό και του είπε: Άκυρα αυτά που λέγαμε στο breakfast, για Ευρώ του Βορά, Ασιατικές αγορές και τέτοια. Ξέχασε τα, θα θυμώσει ο ΓΑΠ και δεν θα παίζει γεωπολιτικό μαζί μας, στα επιτραπέζια. Άσε που θα καταγγείλει ότι οι χώρες του ισχυρού Ευρώ, είναι όσες  μετείχαν στο στρατό της Βέρμαχτ πριν από 60 χρόνια. Όλως τυχαίως βέβαια…

ΓΑΠ – ΓΑΠ. Μετά ήρθε ο Πολ Τόμσεν, ντυμένος Αϊ Βασίλης και μου έφερε μια πτώχευση, που την έλεγε παράταση νομίζω, αλλά αυτό το ΓΑΠ – ΓΑΠ δεν με άφηνε ν’ ακούσω καλά.    

Μετά ξύπνησα και άκουσα καθαρά τα ΓΑΒ – ΓΑΒ του ραν-ταν-πλαν. Δεν ήταν τίποτα, δύο τύποι είχαν μπει πάλι, στην αυλή να κλέψουν. Δεν ανησύχησα, αφού δεν είχα τίποτα να πάρουν, κι έτσι γύρισα από την άλλη μπας και ξαναδώ το όνειρο. Το κωλόσκυλο πάλι στο καλύτερο μ έκοψε... 

Το μαύρο πουλί.

Ακούω συχνά την δικαιολογία. Η Ελλάδα μόνη της δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα της, το πρόβλημα είναι Ευρωπαϊκό ή πρόβλημα κερδοσκόπων κλπ. Την στιγμή εκείνη, θυμάμαι πάντα ένα παλιό ανέκδοτο.

Σ’ ένα σαφάρι ένας όμορφος αλλά μάλλον αργόστροφος, νεαρός λευκός κυνηγός, έπεσε σεξουαλικό θύμα ενός παμπόνηρου ντόπιου οδηγού. Ο οδηγός, έπεισε το θύμα του, ότι κάποια βράδια, ένα μεγάλο μαύρο πουλί, επιτίθονταν στους ανθρώπους, για να φάει το μυαλό τους. Η μόνη άμυνα ήταν, μόλις το αντιληφθούν, να χώσουν όσο πιο βαθιά μπορούσαν το κεφάλι τους στο χώμα.

Ένα βράδυ λοιπόν ο οδηγός φωνάζει ξαφνικά, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥΛΙ!!!. Και ο αργόστροφος νεαρός μας, χώνει όπως – όπως την κεφάλα του στην άμμο, αφήνοντας όπως καταλαβαίνετε αφύλακτα τα νώτα του, στις ορέξεις του οδηγού. Το γέλιο είναι στο ότι, όσο ο οδηγός έκανε την δουλειά του, ο νεαρός σκέφτονταν:  Τσίμπα κωλόπουλο, μυαλό δεν πρόκειται να φας.

Αυτό μου θυμίζει η σημερινή κατάσταση στη χώρα μας. Όταν οι οδηγοί  μας, πήραν το πράσινο φως από τους  διεθνείς τραπεζίτες, φώναξαν: Το μαύρο πουλί. Εμείς πέσαμε στα τέσσερα και χώσαμε το κεφάλι μας στην άμμο. Τώρα όσο αυτοί μας «περιποιούνται», εμείς σκεφτόμαστε πετρέλαια που ρέουν από παντού, Ρώσους και Κινέζους που βιάζονται να μας σώσουν και Ευρωπαίους που για να μην καταρρεύσουν οι ίδιοι, μας χαρίζουν τα χρέη.

Ντρέπομαι βαθιά.  Αληθινά ντρέπομαι. Δεν έχει αυτός ο τόπος Έλληνες;. Δεν έχει άντρες με καρύδια;. Μας έχει αποβλακώσει η καλοπέραση;. Τι περιμένουμε; Γιατί τους κοιτάμε ακόμα; Λύσεις έχουμε. Όχι μία. Περίπου 10.000.000. Γιατί και αυτό το ακούω. Πες μου εσύ την Εναλλακτική… Να στην πω ρε κομματικό σκατό.    

1. Όλα τα αδικήματα κατασπατάλησης και κλοπής δημοσίου χρήματος τα τελευταία 30 χρόνια, γίνονται ιδιώνυμα και δεν παραγράφονται ΠΟΤΕ.
2. Φτιάχνουμε μια ομάδα από ειδικούς, να ψηλαφίσουν όλα τα δάνεια, τις συμβάσεις, τις αναθέσεις, τα δομημένα, τις παραχωρήσεις κλπ, των τελευταίων 20 χρόνων τουλάχιστον, αρχίζοντας με αντίστροφη χρονολογική σειρά. Φυσικά τα χοντρά. Να τελειώσουμε σε τούτη τη ζωή.
3. Όπου βλέπουμε παρανομίες ή επαχθή δάνεια, καλούμε τους κυρίους που υπόγραψαν, να πληρώσουν από την περιουσία τους. Τα υπόλοιπα αρνούμαστε να τα πληρώσουμε. 
4. Βάζουμε φυλακή τους παραπάνω κυρίους.
5. Φτιάχνουμε μια αληθινή βουλή με 5.000 ή 10.000 πολίτες χωρίς ειδικά προνόμια και τρελούς μισθούς. Όσα έβγαζε πριν ο καθένας, θα παίρνει και μετά και αυτό μόνο αν αφήσει τη δουλειά του. Αν είναι άνεργος ένα μέσο μισθό. Ούτε γραμματείς ούτε φαρισαίους.Δεν χρειάζεται να πάνε στο κτίριο το σημερινό, γιατί θα υπάρξουν κακοί συνειρμοί. Και το διαδίκτυο μια χαρά είναι για να διαβουλεύονται. Τέσσερις διετίες μόνο. Μετά άλλοι. 
6. Φτιάχνουμε ένα σχήμα κυβέρνησης ευέλικτο, με ειδικές εξουσίες και δρακόντεια λογοδοσία, που θα έχει ημερομηνία λήξης και θα ζητά σε κάθε μεγάλο θέμα την ψήφο του λαού. Δημοψήφισμα κύριοι. Έχουμε κάνει 20 εκλογές σε 15 χρόνια και ούτε ένα δημοψήφισμα. Σήμερα με την τεχνολογία που υπάρχει, κάνεις δημοψήφισμα σε μισή μέρα και δεν στοιχίζει τίποτα. Μη σου πω βγάζεις και κέρδος. Την Καλομοίρα δηλαδή είμαι άξιος να την ψηφίσω, το μέλλον του παιδιού μου όχι;;;
7. Φτιάχνουμε ένα σώμα κληρωτών και άμεσα ανακλητών αντιπροσώπων, από βουλευτές, μεγάλες προσωπικότητες κύρους και τέλος πάντων όσους η κοινωνία θεωρεί αρίστους, που για ένα ή δύο χρόνια θα μπορούν να μπαίνουν μέσα σ όλα και να ελέγχουν τα πάντα. Μετά ποτέ ξανά. Άλλοι.

 Νομίζετε ότι η κοινωνία μετά από αυτό δεν θα πάρει μπροστά;. Οι Έλληνες δεν θα θυμηθούν τον δαιμόνιο και φιλότιμο εαυτό τους;. Γιατί να πληρώσει ο άλλος σήμερα;. Βάζει το κεφάλι στην άμμο και τα λεφτά στην Κύπρο. Δεν γράφω άλλα γιατί ο πόνος από το πουλί που τσιμπά έχει γίνει αφόρητος. Και σίγουρα θα τσιμπά για πολύ, μέχρι να βρει μυαλό να φάει, αφού μυαλό δεν υπάρχει….          

Ο Μακιαβελιστής Γ.Α.Π. και το σύνδρομο της ηλιθιότητας.

Αν παρακολουθήσεις λίγο τις νομισματικές ισοτιμίες και έχεις νοημοσύνη σαλμονέλας, καταλαβαίνεις ότι μόλις οι Αμερικάνοι αρχίζουν να κόβουν δολάρια, οι Γερμανοί τα βάζουν με τους άσωτους Έλληνες και το ευρώ ισορροπεί στην τιμή που κρατά ζωντανή (= ανταγωνιστική) τη Γερμανική μηχανή. Αν η νοημοσύνη σου ξεπερνά λίγο τα πρωτόζωα, είσαι σίγουρος πως μια μεγάλη και οργανωμένη οικονομία σαν την Γερμανική λειτουργεί με στρατηγική και σχέδιο. Ξέρεις πως περιμένει τρελές πωλήσεις στα επόμενα χρόνια, στην ραγδαία αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη, των ανερχόμενων γιγάντων και για αυτό η μηχανή της πρέπει να δουλεύει καλά.  
Αν δεν είχα ακούσει το βαμπίρ της Ελληνικής πολιτικής, να λέει για τον ΓΑΠ, «δεν κάνει το παιδί», θα ήμουν ήσυχος πως είχε προ-συμφωνηθεί με τους Γερμανούς, το που θα φτάσει το παιχνιδάκι και απλά μας δούλευαν για να κόψουν ότι μπορούν. Τώρα όμως ανησυχώ. Ο φαρμακόγλωσσας δεν πέφτει εύκολα έξω.  
Βλέποντας το Μακιαβελικής σύλληψης πολυνομοσχέδιο, δια πάσα νόσον και μαλακίαν της Ελληνικής οικονομίας, που θα περάσει νύχτα στη βουλή, ώστε ο Στοχαστής μας να έχει διαπραγματευτικά χαρτιά για τους Γερμανούς, στην επερχόμενη σύνοδο, αρχίζω να πιστεύω ότι η ηλιθιότητα είναι μεταδοτική. Και πολύ επικίνδυνη. 
Τα κράτη δεν είναι καλά ή κακά παιδιά που τα συμπαθούν ή όχι. Τα κράτη έχουν συμφέροντα. Τελεία. Όταν το καταλάβει ο ΓΑΠ δεν ξέρω τι θα έχει μείνει από Ελλάδα. Φοβάμαι μόνο τα σταυρουδάκια και οι κορδέλες που θα του έχουν κρεμάσει για να τον δοξάσουν. 
Πώς να πω εγώ στο γιο μου όταν ρωτήσει αύριο, ότι μας έφαγαν τη χώρα με καθρεφτάκια. Και τι θα του πω όταν ρωτήσει, τι έκανες εσύ ρε πατέρα που το καταλάβαινες;. Αν του πω έκανα bloging και πολεμούσα την ηλιθιότητα με εικονική πραγματικότητα, μάλλον θα με μισήσει το παιδί. Εκτός αν με λυπηθεί και μου χαριστεί λέγοντας: μάλλον πατέρα σε είχε προσβάλει και σένα το σύνδρομο της ηλιθιότητας….        

Τα θέλω ενός απλού διεφθαρμένου.

Μετάνιωσα φρικτά για την διαφθορά μου. Θέλω να επανορθώσω. Θέλω ότι θέλει και ο πρωθυπουργός μου. Δεν τον εξέλεξα, αν ήταν στο χέρι μου θα τον καρπάζωνα γιατί μόνο για καρπαζοεισπράκτορα τον είχα μέχρι τώρα. Όμως ξαφνικά ανένηψα και θέλω:

Να δουλεύω περισσότερες ώρες

Να αμείβομαι λιγότερο

Να μου κρατάνε περισσότερες εισφορές

Να πληρώνω περισσότερους έμμεσους και γιατί όχι και άμεσους φόρους.  

Να πάρω μια ενδεικτική σύνταξη, μια απλή βοήθεια από το χιλιοταλαιπωρημένο κράτος μου, όταν γεράσω και είμαι για τα σκουπίδια.

Να μην μιλώ, να μην αντιδρώ σε τίποτα, μπας και φοβηθούν οι ξένοι επενδυτές και φύγουν.

Τέλος να κάνω χαλάλι ότι πιο πολύτιμο έχω για την αναγέννηση της πολύπαθης χώρας μου. Τα παιδιά μου.

Όλα αυτά και ότι άλλα μου πουν τα κάνω, υπό δύο όρους όμως.

Να πάνε φυλακή, αφού κατασχεθεί η περιουσία τους, οι μισοί από αυτούς που έκλεψαν την χώρα μου τα τελευταία 30 χρόνια. (Όχι όλοι δεν είμαι πλεονέκτης).   

Να δω τους μισούς κομματικά βολεμένους κυρίους (είπαμε δεν είμαι πλεονέκτης), δίπλα μου. Στην ίδια θέση με μένα.

Α!!!. Μην το ξεχάσω. Αν δεν γίνουν σεβαστοί οι όροι μου, όχι μόνο δεν κάνω τίποτα από αυτά που μου ζητούν, αλλά ετοιμάζομαι να ξεθάψω και το όπλο του παππού μου από τον πόλεμο. Και ξέρετε αυτό γνωρίζει μόνο του τους δοσίλογους, αφού ξεπάστρεψε αρκετούς από δαύτους. 

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας πτώχευσης και η επόμενη μέρα ή αλλιώς για ποιον χτυπά η καμπάνα.

Τα σημάδια πολλά. Αν έστω και δέκα λεπτά την ημέρα αφήνεις την τηλεαποβλάκωση και εμπιστεύεσαι την ενημέρωση σου στο διαδίκτυο, το έχεις ήδη προεξοφλήσει. Είμαστε προ των πυλών και της τυπικής στάσης πληρωμών, αφού η ουσιαστική έχει ήδη ξεκινήσει από τον περασμένο Μάη.

Κάτι η αντιπαλότητα μεταξύ Μέρκελ και ΓΑΠ (του γνωστού και ως ΘαΠατέρα), που φυσικά δεν είναι προσωπική, αλλά έχει να κάνει με την πλήρη σύνταξη της χώρας μας στον αμερικανοεβραϊκό πόλο, του οικονομικού πολέμου που μαίνεται, κάτι η τελευταία επίσκεψη των Τροϊκανών, που έφυγαν κουνώντας απειλητικά το δάκτυλο, κάτι οι φωνές υψηλά ¨διαβρωμένων¨ στελεχών, που κατηγορούν τώρα το σπάταλο και  ανίκανο κράτος και μια σειρά άλλες λεπτομέρειες, που καλό είναι να μην σας κουράζω αναφέροντας ’τες, με πείθουν περισσότερο και από τις πιο εμπεριστατωμένες αναλύσεις, για τη συντέλεια, που από καιρό έχει προλεχθεί.

Μάλιστα δεδομένου ότι στην Ευρώπη, χαίρουμε σαν λαός τον τελευταίο καιρό, το ακριβώς ανάποδο της εκτίμησης, και δεδομένου ότι οι Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί τόνους τοξικών ομολόγων μας, γιατί να μην γίνουμε ως οι πλέον ¨βρωμιάρηδες¨ και περιθωριακοί (γεωγραφικά), ένα όμορφο αντιπαράδειγμα. Άλλωστε, μπορεί οι καιροί και τα μέσα ν’ άλλαξαν από το Δίστομο του  44, οι νοοτροπίες όμως;…  Στο κάτω - κάτω πόλεμο έχουμε και είμαστε ο εχθρός ή ακόμα χειρότερο ο προδότης σύμμαχος.

Δεν θα επιχειρήσω σε καμία περίπτωση να ρίξω βάρη σε κανέναν. Στο επίπεδο που αναφερόμαστε,  το δίκαιο και ηθικό είναι σχετικές έννοιες και μπερδεύονται με το ανήθικο και το άδικο, σε σημείο που αν είσαι στοιχειωδώς καλοπροαίρετος και αντικειμενικός, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.    

Εμένα άλλο με απασχολεί τώρα. Η επόμενη μέρα. Είναι ικανό το σημερινό, πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό κατεστημένο, ν’ αντιμετωπίσει μια τέτοια λαίλαπα;. Απαντώ ευθέως ΟΧΙ. Τόσο από ανικανότητα, όσο και από χρόνια αγκυλωτική αδιαφορία και συμφεροντολογισμό, ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ.    

Θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό, με κομμένη ανάσα, να ενισχύεται η παραγωγική υποδομή της χώρας στον πρωτογενή τομέα, η ενέργεια που δεν εξαρτάται από εισαγωγές, τα αποθεματικά σε καύσιμα και πρώτες ύλες που δεν παράγονται στην χώρα μας, να μην πω για τις μηχανές που θα έπρεπε να κόβουν νέες δραχμές…

 Αντί γι αυτό εγώ βλέπω το ακριβώς ανάποδο. Για να το παρομοιάσω, είναι σαν να έχεις βάλει μια βόμβα με αναμμένο φυτίλι πάνω σ ένα τραπέζι. Οι πολιτικοί απλώς ρυθμίζουν τις περιστρεφόμενες καρέκλες τους για να καθίσουν καλύτερα ώστε να κάνουν αποδοτικότερα deals, οι μεγαλοδημοσιογράφοι περικυκλώνουν τη βόμβα, κάνοντας αναλύσεις του στυλ, να τώρα το φυτίλι δεν σπινθηρίζει τόσο πολύ, άρα πιο κάτω θα σβήσει, ενώ οι Μητροπολίτες μας όταν δεν αναθεματίζουν αντιπαθείς τους πολιτικούς, πιστεύουν ότι η Παναγιά θα μας σώσει.

Επειδή φίλοι το μέλλον, με όλους αυτούς τους απίστευτους που χειρίζονται τις τύχες μας, προβλέπεται πολύ ζοφερό,  πρέπει γρήγορα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Για να μην σας κουράζω, παραθέτω το χειρότερο σενάριο που εύχομαι και ελπίζω να ΜΗΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ.  

Η επόμενη μέρα στην ύπαιθρο θα είναι σχεδόν φυσιολογική. Οι κότες θα συνεχίζουν να γενούν, οι κατσίκες να δίνουν γάλα και στο περιβόλι όλα θα μεγαλώνουν όπως πριν. Φροντίστε μόνο για αποθέματα ζωοτροφών, αρκετών εβδομάδων το λιγότερο και πολύ - πολύ πετρέλαιο, όσο μπορείτε να αποθηκεύσετε.

Στις πόλεις όμως τα πράγματα θα είναι απίστευτα. Η έλλειψη καυσίμων, οι διακοπές  ρεύματος, τα άδεια super market, οι δημόσιες υπηρεσίες που θα υπολειτουργούν ή θα έχουν καταρρεύσει, θα δώσουν το έναυσμα για οδομαχίες συμμοριών και λεηλασίες. Και μην ξεχνάτε ότι οι περισσότεροι μετανάστες βρίσκονται στις πόλεις, εγκλωβισμένοι όπως όλοι οι υπόλοιποι.

Επαναλαμβάνω. Μια υπόθεση εργασίας κάνω ώστε να μην τρελαθείτε, αν δείτε τάνκς να φυλάν τη βουλή ή κανένα αμερικάνικο πλοίο να ξεφορτώνει αλεύρι στον Πειραιά.  Να σας θυμίσω σαν σύγχρονη Κασσάνδρα, ότι χρειάζεται συντονισμός και μέριμνα τώρα, για να μπορέσουμε να την βγάλουμε τις πρώτες μέρες, μέχρι οι αλήτες να πέσουν και να μπει μια τάξη, αν και γι αυτό δεν μπορεί να είναι κανείς βέβαιος μέχρι να δούμε την διάδοχη κατάσταση….          

Κόμμα η κίνημα; (ή αλλιώς η χούντα του ενός τρίτου)

Μπορεί ένα κόμμα παλιό, νέο ή υπό δημιουργία να δώσει απάντηση στο σημερινό αδιέξοδο. Νομίζω όχι.

Κοιτάξτε που ακριβώς βρισκόμαστε. Από την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου (που με μεγάλη ελπίδα, υποστήριξα και ψήφισα) η χώρα εκπαιδεύεται στην φαυλότητα. Πανίσχυροι κομματικοί μηχανισμοί λυμαίνονται το κράτος, νομοθετούν και πράττουν εναντίων μας και ο πολίτης εκπαιδεύτηκε να το θεωρεί φυσιολογικό.

Οι σεμνοί και ταπεινοί που ακολούθησαν έκαναν ότι ακριβώς οι προηγούμενοι αλλά με χοντροκοπιά και αδιαφορία. Σαν να μην υπήρχε αύριο… Ας πάρουμε για παράδειγμα το πανίσχυρο ταμείο Πρόνοιας του Δημοσίου που τώρα δεν δίνει εφάπαξ σ’ αυτούς που έχουν καταθέσει εκεί ένα τσουβάλι λεφτά σε όλη τους τη ζωή. Ο λόγος γιατί ο Σεμνός και Ταπεινός κ Αλογοσκούφης έδωσε τα λεφτά  (του ταμείου φυσικά) στους δικαστικούς, νομιμοποιούμενος από μια απόφαση που έβγαλαν οι ίδιοι οι δικαστικοί για τον εαυτό τους.  

Και ερχόμαστε στους μεταρρυθμιστές. Που έκοψαν τα δώρα στους μισθούς και στις συντάξεις των γερόντων για να κρατήσουν άλλο ένα χρόνο τα προνόμια και τη μάσα της κομματικής τους αριστοκρατίας στις σφιγκοφωλιές των ΔΕΚΟ. Και βέβαια είχαν το θράσος να βάζουν τα παπαγαλάκια τους των ΜΜΕ να γράφουν με μεγάλα γράμματα από το πρωί μέχρι το βράδυ (γιατί οι γέροι δεν ακούν όλοι καλά) στις εκπομπές της τηλε-αποβλάκωσης : ΤΟ ΔΝΤ ΖΗΤΑ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Αν θέλατε κύριοι να καθαρίσετε τη σαπίλα θα ξεκινούσατε από κει που βρομάει.

Αφήνω την αριστερά τελευταία για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί δεν μπορώ να την βρω έτσι που διασπάστηκε και ο δεύτερος  γιατί πιστεύω πως ευθύνη δεν έχουν μόνο για τις πράξεις τους αλλά και για τις μη πράξεις τους, οι ταγοί του Κοινοβουλίου μας. 

Όσο για νέα κόμματα που θα προέλθουν από το ανακάτεμα της τράπουλας;. Μπορείς με τα σημαδεμένα χαρτιά της παλιάς τράπουλας αφού τ΄ ανακατέψεις να κάνεις καθαρό παιχνίδι; Ρωτώ αφελώς…

Τι γίνεται λοιπόν τώρα; Πως μπορεί κάποιος που δεν θέλει να ζήσει σε κολεκτίβα ν αντιδράσει;

Με εκλογές;. Τις είδαμε… Οι πολίτες απαξίωσαν την κάλπη. Μόνο οι γνωστοί συνδαιτυμόνες του κ. Πάγκαλου (γι αυτούς είπε το μαζί τα φάγαμε και γω τον παραδέχομαι) ενδιαφέρθηκαν. Και έβγαλαν μια από τα ίδια. Κοροΐδα είναι;.

Μοναδική λύση βλέπω ένα ακομμάτιστο λαϊκό κίνημα σε στυλ ΕΑΜ. Γι αυτό αρκεί μια μικρή δυναμική για την εκκίνηση. Πολίτες συνειδητοποιημένοι, έξω από την κομματική σαπίλα ή κομματικοί που παρέμειναν τίμιοι και ειλικρινείς πρώτα με τον εαυτό τους.

Μετά η αδράνεια τους θα δημιουργήσει ποτάμι, που θα παρασύρει τα πάντα και την κόπρο του Αυγεία, γιατί περί αυτού πρόκειται.  

Το μέσο υπάρχει φίλοι. Είναι αυτό που φέρνει σήμερα τις σκέψεις μου κοντά σας. Συνειδητοποιώ πως η χώρα μας είναι μόνο ένα πιόνι σε μια παγκόσμια σκακιέρα και αν αυτό έχει κάποια αξία μπορώ να επανέλθω με τις απόψεις μου. Και για μετά έχω λύσεις που μπορεί να έχουν αξία.  Αυτό που προέχει όμως, είναι να διώξουμε γρήγορα τους άχρηστους, ανάξιους, απατεώνες που μας σβερκώθηκαν. Αυτοί δεν μπόρεσαν σε καλές εποχές. Τι θα κάνουν τώρα που είμαστε στη δίνη του κυκλώνα;. Γρήγορα γιατί κάθε μέρα που περνάει μας βυθίζει κι άλλο.  Γρήγορα....