Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας πτώχευσης και η επόμενη μέρα ή αλλιώς για ποιον χτυπά η καμπάνα.

Τα σημάδια πολλά. Αν έστω και δέκα λεπτά την ημέρα αφήνεις την τηλεαποβλάκωση και εμπιστεύεσαι την ενημέρωση σου στο διαδίκτυο, το έχεις ήδη προεξοφλήσει. Είμαστε προ των πυλών και της τυπικής στάσης πληρωμών, αφού η ουσιαστική έχει ήδη ξεκινήσει από τον περασμένο Μάη.

Κάτι η αντιπαλότητα μεταξύ Μέρκελ και ΓΑΠ (του γνωστού και ως ΘαΠατέρα), που φυσικά δεν είναι προσωπική, αλλά έχει να κάνει με την πλήρη σύνταξη της χώρας μας στον αμερικανοεβραϊκό πόλο, του οικονομικού πολέμου που μαίνεται, κάτι η τελευταία επίσκεψη των Τροϊκανών, που έφυγαν κουνώντας απειλητικά το δάκτυλο, κάτι οι φωνές υψηλά ¨διαβρωμένων¨ στελεχών, που κατηγορούν τώρα το σπάταλο και  ανίκανο κράτος και μια σειρά άλλες λεπτομέρειες, που καλό είναι να μην σας κουράζω αναφέροντας ’τες, με πείθουν περισσότερο και από τις πιο εμπεριστατωμένες αναλύσεις, για τη συντέλεια, που από καιρό έχει προλεχθεί.

Μάλιστα δεδομένου ότι στην Ευρώπη, χαίρουμε σαν λαός τον τελευταίο καιρό, το ακριβώς ανάποδο της εκτίμησης, και δεδομένου ότι οι Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί τόνους τοξικών ομολόγων μας, γιατί να μην γίνουμε ως οι πλέον ¨βρωμιάρηδες¨ και περιθωριακοί (γεωγραφικά), ένα όμορφο αντιπαράδειγμα. Άλλωστε, μπορεί οι καιροί και τα μέσα ν’ άλλαξαν από το Δίστομο του  44, οι νοοτροπίες όμως;…  Στο κάτω - κάτω πόλεμο έχουμε και είμαστε ο εχθρός ή ακόμα χειρότερο ο προδότης σύμμαχος.

Δεν θα επιχειρήσω σε καμία περίπτωση να ρίξω βάρη σε κανέναν. Στο επίπεδο που αναφερόμαστε,  το δίκαιο και ηθικό είναι σχετικές έννοιες και μπερδεύονται με το ανήθικο και το άδικο, σε σημείο που αν είσαι στοιχειωδώς καλοπροαίρετος και αντικειμενικός, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.    

Εμένα άλλο με απασχολεί τώρα. Η επόμενη μέρα. Είναι ικανό το σημερινό, πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό κατεστημένο, ν’ αντιμετωπίσει μια τέτοια λαίλαπα;. Απαντώ ευθέως ΟΧΙ. Τόσο από ανικανότητα, όσο και από χρόνια αγκυλωτική αδιαφορία και συμφεροντολογισμό, ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ.    

Θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό, με κομμένη ανάσα, να ενισχύεται η παραγωγική υποδομή της χώρας στον πρωτογενή τομέα, η ενέργεια που δεν εξαρτάται από εισαγωγές, τα αποθεματικά σε καύσιμα και πρώτες ύλες που δεν παράγονται στην χώρα μας, να μην πω για τις μηχανές που θα έπρεπε να κόβουν νέες δραχμές…

 Αντί γι αυτό εγώ βλέπω το ακριβώς ανάποδο. Για να το παρομοιάσω, είναι σαν να έχεις βάλει μια βόμβα με αναμμένο φυτίλι πάνω σ ένα τραπέζι. Οι πολιτικοί απλώς ρυθμίζουν τις περιστρεφόμενες καρέκλες τους για να καθίσουν καλύτερα ώστε να κάνουν αποδοτικότερα deals, οι μεγαλοδημοσιογράφοι περικυκλώνουν τη βόμβα, κάνοντας αναλύσεις του στυλ, να τώρα το φυτίλι δεν σπινθηρίζει τόσο πολύ, άρα πιο κάτω θα σβήσει, ενώ οι Μητροπολίτες μας όταν δεν αναθεματίζουν αντιπαθείς τους πολιτικούς, πιστεύουν ότι η Παναγιά θα μας σώσει.

Επειδή φίλοι το μέλλον, με όλους αυτούς τους απίστευτους που χειρίζονται τις τύχες μας, προβλέπεται πολύ ζοφερό,  πρέπει γρήγορα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Για να μην σας κουράζω, παραθέτω το χειρότερο σενάριο που εύχομαι και ελπίζω να ΜΗΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ.  

Η επόμενη μέρα στην ύπαιθρο θα είναι σχεδόν φυσιολογική. Οι κότες θα συνεχίζουν να γενούν, οι κατσίκες να δίνουν γάλα και στο περιβόλι όλα θα μεγαλώνουν όπως πριν. Φροντίστε μόνο για αποθέματα ζωοτροφών, αρκετών εβδομάδων το λιγότερο και πολύ - πολύ πετρέλαιο, όσο μπορείτε να αποθηκεύσετε.

Στις πόλεις όμως τα πράγματα θα είναι απίστευτα. Η έλλειψη καυσίμων, οι διακοπές  ρεύματος, τα άδεια super market, οι δημόσιες υπηρεσίες που θα υπολειτουργούν ή θα έχουν καταρρεύσει, θα δώσουν το έναυσμα για οδομαχίες συμμοριών και λεηλασίες. Και μην ξεχνάτε ότι οι περισσότεροι μετανάστες βρίσκονται στις πόλεις, εγκλωβισμένοι όπως όλοι οι υπόλοιποι.

Επαναλαμβάνω. Μια υπόθεση εργασίας κάνω ώστε να μην τρελαθείτε, αν δείτε τάνκς να φυλάν τη βουλή ή κανένα αμερικάνικο πλοίο να ξεφορτώνει αλεύρι στον Πειραιά.  Να σας θυμίσω σαν σύγχρονη Κασσάνδρα, ότι χρειάζεται συντονισμός και μέριμνα τώρα, για να μπορέσουμε να την βγάλουμε τις πρώτες μέρες, μέχρι οι αλήτες να πέσουν και να μπει μια τάξη, αν και γι αυτό δεν μπορεί να είναι κανείς βέβαιος μέχρι να δούμε την διάδοχη κατάσταση….