Κόμμα η κίνημα; (ή αλλιώς η χούντα του ενός τρίτου)

Μπορεί ένα κόμμα παλιό, νέο ή υπό δημιουργία να δώσει απάντηση στο σημερινό αδιέξοδο. Νομίζω όχι.

Κοιτάξτε που ακριβώς βρισκόμαστε. Από την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου (που με μεγάλη ελπίδα, υποστήριξα και ψήφισα) η χώρα εκπαιδεύεται στην φαυλότητα. Πανίσχυροι κομματικοί μηχανισμοί λυμαίνονται το κράτος, νομοθετούν και πράττουν εναντίων μας και ο πολίτης εκπαιδεύτηκε να το θεωρεί φυσιολογικό.

Οι σεμνοί και ταπεινοί που ακολούθησαν έκαναν ότι ακριβώς οι προηγούμενοι αλλά με χοντροκοπιά και αδιαφορία. Σαν να μην υπήρχε αύριο… Ας πάρουμε για παράδειγμα το πανίσχυρο ταμείο Πρόνοιας του Δημοσίου που τώρα δεν δίνει εφάπαξ σ’ αυτούς που έχουν καταθέσει εκεί ένα τσουβάλι λεφτά σε όλη τους τη ζωή. Ο λόγος γιατί ο Σεμνός και Ταπεινός κ Αλογοσκούφης έδωσε τα λεφτά  (του ταμείου φυσικά) στους δικαστικούς, νομιμοποιούμενος από μια απόφαση που έβγαλαν οι ίδιοι οι δικαστικοί για τον εαυτό τους.  

Και ερχόμαστε στους μεταρρυθμιστές. Που έκοψαν τα δώρα στους μισθούς και στις συντάξεις των γερόντων για να κρατήσουν άλλο ένα χρόνο τα προνόμια και τη μάσα της κομματικής τους αριστοκρατίας στις σφιγκοφωλιές των ΔΕΚΟ. Και βέβαια είχαν το θράσος να βάζουν τα παπαγαλάκια τους των ΜΜΕ να γράφουν με μεγάλα γράμματα από το πρωί μέχρι το βράδυ (γιατί οι γέροι δεν ακούν όλοι καλά) στις εκπομπές της τηλε-αποβλάκωσης : ΤΟ ΔΝΤ ΖΗΤΑ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Αν θέλατε κύριοι να καθαρίσετε τη σαπίλα θα ξεκινούσατε από κει που βρομάει.

Αφήνω την αριστερά τελευταία για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί δεν μπορώ να την βρω έτσι που διασπάστηκε και ο δεύτερος  γιατί πιστεύω πως ευθύνη δεν έχουν μόνο για τις πράξεις τους αλλά και για τις μη πράξεις τους, οι ταγοί του Κοινοβουλίου μας. 

Όσο για νέα κόμματα που θα προέλθουν από το ανακάτεμα της τράπουλας;. Μπορείς με τα σημαδεμένα χαρτιά της παλιάς τράπουλας αφού τ΄ ανακατέψεις να κάνεις καθαρό παιχνίδι; Ρωτώ αφελώς…

Τι γίνεται λοιπόν τώρα; Πως μπορεί κάποιος που δεν θέλει να ζήσει σε κολεκτίβα ν αντιδράσει;

Με εκλογές;. Τις είδαμε… Οι πολίτες απαξίωσαν την κάλπη. Μόνο οι γνωστοί συνδαιτυμόνες του κ. Πάγκαλου (γι αυτούς είπε το μαζί τα φάγαμε και γω τον παραδέχομαι) ενδιαφέρθηκαν. Και έβγαλαν μια από τα ίδια. Κοροΐδα είναι;.

Μοναδική λύση βλέπω ένα ακομμάτιστο λαϊκό κίνημα σε στυλ ΕΑΜ. Γι αυτό αρκεί μια μικρή δυναμική για την εκκίνηση. Πολίτες συνειδητοποιημένοι, έξω από την κομματική σαπίλα ή κομματικοί που παρέμειναν τίμιοι και ειλικρινείς πρώτα με τον εαυτό τους.

Μετά η αδράνεια τους θα δημιουργήσει ποτάμι, που θα παρασύρει τα πάντα και την κόπρο του Αυγεία, γιατί περί αυτού πρόκειται.  

Το μέσο υπάρχει φίλοι. Είναι αυτό που φέρνει σήμερα τις σκέψεις μου κοντά σας. Συνειδητοποιώ πως η χώρα μας είναι μόνο ένα πιόνι σε μια παγκόσμια σκακιέρα και αν αυτό έχει κάποια αξία μπορώ να επανέλθω με τις απόψεις μου. Και για μετά έχω λύσεις που μπορεί να έχουν αξία.  Αυτό που προέχει όμως, είναι να διώξουμε γρήγορα τους άχρηστους, ανάξιους, απατεώνες που μας σβερκώθηκαν. Αυτοί δεν μπόρεσαν σε καλές εποχές. Τι θα κάνουν τώρα που είμαστε στη δίνη του κυκλώνα;. Γρήγορα γιατί κάθε μέρα που περνάει μας βυθίζει κι άλλο.  Γρήγορα....